Houtbouw ’t Zand BV zegt de primeur van dit systeem te hebben voor haar nieuwe kantoorgebouw, gevestigd op industrieterrein Kolksluis in ’t Zand, waar het project ‘Duurzame Warmte’ loopt.
Houten liggers
In het nieuwe kantoor rusten de staalplaatbetonvloeren niet op een traditionele constructie van staal of beton, maar op zware gelamineerde houten liggers en op houten wanden. De betonvloeren en het betonnen dak zijn nodig voor het verwarmen en koelen van het gebouw. In de dragende wanden zitten meervoudige loofhouten stijlen, bekleed met multiplex en gipsplaten.
Aquifer
Cock Tuin, directeur van Houtbouw ’t Zand: “‘We bouwen voor de toekomst. We hebben bijvoorbeeld geen airco meer nodig”, zegt hij. ‘Verwarming en koeling gebeuren met bronwater van 10ºC. Tot 85 m diepte zijn een warmtebron en een koudebron geboord, op 600 m van elkaar, als warmte/koudeopslagsysteem, een zogenoemde aquifer’, vertelt Adriaan van Diepen, die de energiebesparende technieken en het binnenklimaat regelt.
‘In de winter stroomt er water van 38ºC door de vloeren en het dak. In de zomer is dit 14ºC. Naast aardwarmte van het bronwater krijgt het gebouw zonnewarmte van het wegdek op het industrieterrein van 6 hectare. Een asfaltcollector vangt de zonneenergie op als een zonnecollector. ’s Winters blijft het wegdek sneeuwvrij, dan stroomt er warm water door.’
Ontwerp
Voor het ontwerp tekende Houtbouw ‘t Zand aanvankelijk zelf. Toen de bouwvergunning al een feit was en de fundering al in de grond zat, benaderde Cock Tuin alsnog architect Tjaart Hoeksema om naar het ontwerp te kijken. Hoeksema haalde voor een aanzienlijk bedrag aan staal uit het ontwerp en verving het door hout.
Hoeksema: “We hebben samen zitten schetsen, zodat de houten liggers nu meelopen met de ronding van de gevel. De houten balken blijven zichtbaar, er komt geen verlaagd plafond meer onder. De constructie is afgeleid van oude houtbouwtechnieken, waarbij dingen naar boven toe overlappen. De entree is duidelijk gemaakt, je ziet waar de trap zit. Het bordes van de trap steekt buiten de gevel.
In het midden komt een grote vide, die alle ruimten op elkaar betrekt. Dit verkleint de scheiding tussen onder en boven. In de vide komt een gelamineerd naaldhouten bruggetje. De vide krijgt één hoge wand met kersenfineer en fotopresentaties van werk dat het bedrijf gemaakt heeft. Op deze manier heb ik nu de draagstructuur, het materiaal, de ruimtes en de vormgeving op elkaar afgestemd en herkenbaar, afleesbaar gemaakt.”
