Een jaar na oplevering van een bedrijfsruimte met kantoorgedeelte treedt bij verschillende kozijnen lekkage op. De wateroverlast blijft, ook nadat de aannemer de voegen opnieuw kit en de kozijnen van binnenuit vol schuimt. De opdrachtgever wijt de problemen aan een verkeerde kozijn/gevel-combinatie.
Tijdens de bouw van een bedrijfsruimte met kantoorgedeelte zijn de door de architect voorgeschreven montagekozijnen op voorstel van de door de aannemer ingeschakelde leverancier van de kozijnen, vervangen door kozijnen met een Intalfix kliksysteem. Bij zes kozijnen met dit systeem – die in sandwichpanelen zijn toegepast – is sprake van lekkage. Vier kozijnen bevinden zich in de noordoostgevel van de bedrijfsruimte ter hoogte van de eerste verdieping. Op diezelfde hoogte in de zuidwestgevel zitten nog twee kozijnen.
Kozijnprofielen
De opdrachtgever stelt dat de toegepaste combinatie kozijnen en gevel niet deugd. Het Intalfix kliksysteem moet worden toegepast op profielen van RS Doors en Windows/Intal. De aannemer heeft kozijnprofielen van Alcoa RT62 gebruikt, die daarvoor ongeschikt zijn.
Uit een deskundigenrapport blijkt inderdaad dat de gebruikte kozijnprofielen en het Intalfix kliksysteem niet op elkaar zijn afgestemd, en dat voor de bevestiging een schroefverbinding nodig was. Dat wil volgens de arbiter niet zeggen dat deze combinatie ongeschikt is voor toepassing in het gevelontwerp. Temeer ook omdat niet bij alle aangebrachte kozijnprofielen met kliksysteem lekkage optreedt. Het ontwerp vergt weliswaar een nauwkeurige en nauwlettende uitvoering, maar is niet onuitvoerbaar. De schroefverbinding blijkt niet de oorzaak van de lekkage: een aantal kozijnen dat bij wijze van proef van binnenuit is vol geschuimd, lekt nog steeds.
Verkeerd uitgezaagde sparingen
De arbiter ontdekt dat verkeerd uitgezaagde sparingen de veroorzakers van de lekkage zijn. De aannemer is bij het uitzagen van de sparingen met een reciprozaagblad slordig geweest. Het zaagblad is gaan zwabberen, waardoor de sparingen te ruim zijn uitgevallen.
Tweede boosdoener is de waterkering. Of juist het ontbreken daarvan. Als verantwoordelijke voor de uitvoering van het werk had de aannemer zich moeten realiseren dat door het ontbreken van een waterkering lekkages konden optreden, aldus de arbiter. Hij had dan ook een waterkering moeten aanbrengen, ongeacht of dit in het ontwerp is opgenomen. De vakman had het ontbreken van een waterkering in het ontwerp op zijn minst met de opdrachtgever moeten bespreken.
Gelet op het bovenstaande is de aannemer aansprakelijk voor de lekkage en daarmee meteen ook voor de schade. De arbiter beraamt de kosten op 14.000 euro. De opdrachtgever is de aannemer nog een openstaande rekening van 8.601,32 euro verschuldigd. De arbitragekosten: 5.250 euro.
Geschilnummer 30.658
Tekst: Viola Huurnink
Illustratie: Pennestreek
