Brand is een van die gebeurtenissen – net als aardbevingen – waarvan je hoopt dat het nooit jouw gebouw, of een gebouw waaraan jij hebt gewerkt, zal overkomen. Allereerst veroorzaakt brand leed bij de bewoners of gebruikers van het gebouw. Bij een flinke brand, zoals begin juni in appartementencomplex De Enter aan de Joan Muyskenweg in Amsterdam, is het een hele opluchting als blijkt dat er geen gewonden zijn gevallen, of erger. Toch is de impact groot voor bewoners die mogelijk nog jarenlang niet kunnen terugkeren naar hun woning.
Bekomen van de eerste schrik dringt zich al snel de vraag op of de brand voorkomen had kunnen worden, of dat voorkomen had kunnen worden dat deze brand de omvang kreeg die hij aannam. Logische vragen die zullen leven bij alle partijen die met kennis en kunde, én met hart en ziel hebben gewerkt aan het complex. Dit blijkt ook uit het artikel dat Josine Crone schreef over de realisatie ervan in Bouwwereld #01 2019 (nu te lezen op onze website).
Een uitspraak van een woordvoerder van de brandweer over de brand bleef me bij: “De lichtgewicht constructie in de uitvoering zoals die hier was (met onder meer een staalconstructie en houtskeletbouw – red.) [heeft] ertoe geleid dat het vuur zich zo snel heeft kunnen verspreiden. In een betonnen constructie kan dat niet.”
Een voorbarige conclusie? Want met de in de optopconstructie toegepaste materialen kan in principe brandveilig gebouwd worden. Als redactie kijken we dan ook met grote belangstelling uit naar het definitieve onderzoek en de uiteindelijke conclusies van de brandweer, en de mogelijke impact ervan op bouwregelgeving en bouwpraktijk. Met welke materialen, technieken en regelgeving we nu en in de toekomst ook bouwen; de brandveiligheid van gebouwen moet altijd op orde zijn. Dit thema verdient extra aandacht in een tijd waarin verduurzamen, verdichten en versnellen de bouwsector uitdaagt om tot nieuwe oplossingen te komen.
Wouter de Vries / hoofdredacteur
w.devries@eisma.nl
