In Bouwwereld 6, die medio oktober verschijnt, vertelt architect Eldin Fajkovic van Respace in ‘Supergaaf’ over Radio Kootwijk. In deze rubriek heeft hij het over de potentie die hij ziet in het zendgebouw en het dorp erachter, en in leegstaand vastgoed in Nederland in het algemeen. Wat hem aan het hart gaat: als er zoveel leegstand is, waarom moeten vluchtelingen bij het asielzoekerscentrum in Ter Apel dan buiten slapen?
“Ik kijk er met verschrikking naar”, vertelt Fajkovic. “Het raakt mij persoonlijk. Eind 1994 ben ik naar Nederland gekomen, als vluchteling uit Bosnië. Ik heb een aantal maanden in een asielzoekerscentrum gewoond. Daarom heeft wat er gebeurt in Ter Apel voor mij een persoonlijke lading. Nu ik architect ben, ga ik over gebouwd Nederland. Ik zie hoeveel leegstand er is en ik zie hoeveel mensen in Ter Apel buiten moeten slapen. Ik kan dat niet met elkaar rijmen. Het doet ook op professioneel vlak veel met me.”
Als Lead Engineer en Architect bij Respace in Hilversum is Fajkovic in gesprek met het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA). Door een combinatie van 3D-scanning, parametrisch ontwerpen en gerobotiseerde freestechniek transformeert Respace bestaande ruimtes tot nieuwe bestemmingen. “Als architect heb ik een oplossing om aan gebouwen een nieuwe invulling te geven, en het COA staat te springen om daarmee aan de gang te gaan”, stelt Fajkovic.
De oplossingen liggen dus op tafel, maar de regelgeving werkt vertragend, en dan voornamelijk regelgeving rondom aanbestedingen en het wijzigen van bestemmingen. “De overheden zouden daar losser mee moeten omgaan, zeker op dit moment”, vindt Fajkovic. “Het duurt allemaal veel te lang. En al die tijd moeten de vluchtelingen buiten slapen.”
Technisch is het allemaal mogelijk, stelt Fajkovic, en maatschappelijk ook, denkt hij. “Er zal geen haan naar kraaien als we de mensen die nu buiten slapen in Ter Apel een onderkomen kunnen geven in leegstand vastgoed, ook al is het tijdelijk. Als regelgeving zo tegenwerkt, dan moeten we ons achter de oren krabben in wat voor bureaucratie we eigenlijk leven. Uiteindelijk moet het welzijn van de mens altijd centraal staan.”
