Op 20 maart werd de dakenwereld opgeschrikt door het plotseling overlijden van Albert van den Hout op 69-jarige leeftijd. De branche heeft daarmee zijn ‘dakengoeroe’ verloren, een man die zich meer dan veertig jaar inzette voor de verbetering van dakbedekkingsconstructie van platte en lichthellende daken.
De dakenbranche heeft hem leren kennen door zijn werkzaamheden bij BDA Buro Dakadvies van 1978 tot 2013. Vanaf 1994 tot aan zijn overlijden was hij tevens uitgever en hoofdredacteur van Dakenraad.
Publiceren en kennis delen over daken was een van zijn passies. Hij was de grondlegger van het BDA Handboek, een naslagwerk dat ook wel ‘de bijbel’ voor de dakenbranche wordt genoemd. Daarnaast verschenen er van zijn hand vele rapporten voor Stichting Bouwresearch en ander opdrachtgevers. Bovendien was hij de motiverende en organiserende kracht van de jaarlijkse Dakendagen, eerst in Gorinchem later in Utrecht.
Albert heeft in een tijdsspanne van ruim twintig jaar ook voor Bouwwereld veel publicaties verzorgd in de vorm van ‘losse’ artikelen en korte series. Zijn meest bekende en hooglijk gewaardeerde publicatie is de serie Dakdetail. De eerste daarvan verscheen op 27 februari 1981; de laatste, nummer 100, aan het begin van deze eeuw. Deze serie heeft ook als basis gediend voor het BDA Handboek, omdat de meeste Details probleemoplossend waren. In een interview naar aanleiding van de eerste vijftig Dakdetails merkte Albert op dat je aan de serie kunt zien wat er door de jaren heen gebeurde op het dak en dat veel details baanbrekend zijn geweest voor ons land.
Met Albert van den Hout is een man heengegaan die zeer prettig was in de omgang. Iemand ook met een verfijnd gevoel voor humor. Hij was direct, efficiënt, zakelijk als dat nodig was maar ook begripvol als bijzondere omstandigheden of situaties daar om vroegen. Zijn heengaan is een enorm verlies, maar hij mag niet uit onze gedachten verdwijnen. In een citaat van schrijver en zanger Bram Vermeulen achter op de overlijdenskaart staat het zo verwoord:
….
Als ik dood ga, huil maar niet
Ik ben niet echt dood moet je weten
’t Is maar een lichaam dat ik achterliet
Dood ben ik pas, als jij me bent vergeten.
