Woningen aansluiten op een warmtenet is tamelijk kostbaar. Als je de afgiftesets op zolder installeert in plaats van in de meterkast, kan je op kosten besparen. Een viertal varianten is nu onderzocht.
Honderdduizenden rijtjeswoningen (vaak van woningcorporaties) zullen de komende jaren worden aangesloten op nieuwe warmtenetten. De traditionele aansluitmethode hiervoor is een distributienet in de straat, die via een sleuf in de voortuin naar de woning wordt geleid. Deze wordt dan via de kruipruimte in de meterkast ingevoerd om via een afleverset de warmte af te geven aan de verwarmingsleidingen. Na de werkzaamheden moet de voortuin weer netjes hersteld worden – dit alles samen kost behoorlijk wat geld.
Zoldervarianten
Stichting Warmtenetwerk en Royal HaskoningDHV hebben nu onderzocht of het ook mogelijk is om een warmteleiding langs de gevel naar boven te leiden en de afleverset op zolder te installeren, op de plaats waar normaal de cv-ketel hangt. Daarvoor zijn een viertal standaard dakaansluitingen als uitgangspunt genomen.
Vier soorten dakaansluitingen
Volgens het onderzoek van Royal HaskoningDHV komen bij woningen in het algemeen vier soorten aansluitingen van het dak op de gevel voor: een schuine kap met de goot ter hoogte van de verdiepingsvloer; een schuine kap met de goot hoger dan de verdiepingsvloer; een schuine kap met een overstek ter hoogte van de verdiepingsvloer; en een plat dak. De keuze voor het type aansluiting is architectonisch en niet per se gebonden aan een bouwjaar.
gootprofiel zullen de warmtebuizen eerst door de gevel gevoerd
moeten worden.
Vier soorten oplossingen
Voor de vier soorten dakaansluitingen zijn drie soorten oplossingen onderzocht en vergeleken met de traditionele aansluiting in de meterkast. De onderzochte oplossingen zijn:
- Warmtebuizen in de dakgoot integreren (kan 5 woningen aansluiten).
- Warmtebuizen verticaal op gevel, de ‘regenpijp’ – variant (kan 2 woningen aansluiten).
- Warmtebuizen verwerken achter knieschot (kan 5 woningen aansluiten).
- Warmtebuizen verwerken in de nok.
De conclusie van het onderzoek is dat het inderdaad goedkoper kan, maar een oplossing die in alle gevallen past, is nog niet gevonden.
Voor- en nadelen
Alle varianten hebben hun voor- en nadelen, zo blijkt. Een regenpijp door de regengoot is handig voor bewoners, omdat het werk ín de woning beperkt blijft. Maar het doorvoeren van de warmteleiding ter hoogte van de dakrand is technisch wel complex. Ook heb je te maken met ‘gespikkeld bezit’: vaak zijn er in woningrijtjes enkele woningen van particuliere eigenaren. Die zitten vaak niet te wachten op zulke ingrepen.
Een warmteleiding onder het knieschot is energetisch beter dan de buitenalternatieven, maar het nadeel is dat het aanleggen ingrijpend is voor bewoners. Ook krijg je bij de doorvoer tussen de muren te maken met eisen rond brandwerendheid. Ook de leiding door de nok lijkt interessant, maar wel kom je met je leiding dan regelmatig een schoorsteen tegen.
Per situatie beoordelen
Per situatie moet goed gekeken welke variant het meest geschikt is. Als de aansluiting in onbewoonde staat kan worden uitgevoerd, is de knieschotvariant de beste optie. Als dat niet het geval is, hebben andere varianten de voorkeur. Daarbij moet wel rekening gehouden worden met Welstandseisen, omdat leidingen zichtbaar zijn aan de woning. Als opschaaltempo belangrijk is, krijgt de regenpijpvariant de voorkeur, zo concludeert Stichting Warmtenetwerk.
Bij het inventariseren van voor- en nadelen moet ook gekeken worden naar de architectonische aspecten. Ook esthetiek is een aspect van duurzaamheid. Voor je het weet zitten we weer 25 jaar tegen een rommelige gevel aan te kijken.